Menu
FailFriday

FailFriday | Met de billen bloot

  1. FailFriday | Waarom het OV in Azië niet mijn beste vriend is
  2. FailFriday | Hoe we bijna onze vlucht misten in Berlijn…
  3. FailFriday | Hoe de bus vertrok zonder ons maar mét onze spullen
  4. FailFriday | “Hoe bedoelt u, ‘verkeerde vliegveld’?”
  5. FailFriday | Waarom onze vakantie naar Bali op het laatste moment niet doorging…
  6. FailFriday | In het nauw gedreven door zeeleeuwen…
  7. FailFriday | Waarom ik bijna geweigerd werd op mijn vlucht
  8. FailFriday | Met de billen bloot
  9. FailFriday | In het pikdonker tot je middel in het water…

Reizen, het hoort leuk en ontspannend te zijn, maar soms gaat er weleens wat mis! Op FailFriday vertellen travelgirls hun failmomentjes. Er achteraf om lachen is het beste wat we kunnen doen toch? Er is ook ruimte voor jouw failmoment! Lees snel verder om te ontdekken hoe jij jouw failmoment kan delen met de lezers van travelgirls.nl! Vandaag in FailFriday gaat Lara met haar billen bloot… lees snel verder! 

De jungle in

De reis waar ik de meeste blunders gemaakt heb is voor mij toch wel Suriname geweest. Dit land voelt zo vertrouwd waardoor ik mijzelf hetzelfde gedroeg als het Nederlands dorpsmeisje wat ik van oorsprong ben. Het overweldigende landschap bleek in combinatie met mijn naïeve houding echter een goudmijn voor blunders!

Op een van mijn uitstapjes naar het binnenland zou ik met drie andere meiden vier dagen slapen in een hangmat, hiken door het bos (zoals de Surinamers de jungle liefkozend noemen) en zwemmen in de Suriname rivier tussen de piranha’s en kaaimannen.

Na een heftige tocht in een gammel busje die ons steeds verder het binnenland in voer was ik blij toen ik over mocht stappen op een bootje. Deze zou ons verder de jungle in brengen waar je lopend niet kon komen. Voor mij een tocht waar mijn hart sneller van gaat kloppen.

Toen ik eenmaal op het smalle bootje zat op de grote kolkende rivier verging het lachen mij al snel. Overal lagen grote rotsblokken waar de bootsman omheen moest manoeuvreren, aan de kant zag ik de kaaimannen hun tanden al likken. Op deze grote rivier werd ik steeds onzekerder, de opluchting was ook erg groot toen ik eenmaal aankwam bij ons kampement.

Machete en een kennismaking

We werden begroet door een grote donkere man met een ernstig gezicht en een machete in zijn handen.
Hij stelde zichzelf voor als Bonito wat mooi betekent, deze naam paste in mijn ogen helemaal niet bij de dreigende uitstraling van deze man. Hier moest ik om lachen. De vragende blik van Bonito vroeg om uitleg. Toen ik hem had uitgelegd wat er zo grappig was bulderde Bonito gezellig met mij mee! Hij zei dat hij deze naam niet om zijn uiterlijk maar om zijn mooie innerlijk gekregen had. Zelfverzekerd zei hij dat ik daar nog wel achter zou komen…

Na een onrustige nacht in een hangmat, gingen we met Bonito en zijn machete de jungle in. We maakten een zware tocht van 3 uur, het was een ware uitputtingsslag, hoe verder we de jungle in liepen begon ik mijzelf steeds onhandiger te vinden. Bonito moest mij steeds voor van alles behoeden. Zo wou ik mijzelf over een boomstam hijsen en pakte ik bijna een stengel vol giftige bladeren vast. Gelukkig was Bonito steeds op tijd om mij te helpen.

Op het bootje voelde ik mijzelf al klein maar hier in de klamme jungle waar ademen steeds lastiger ging en het zweet over mijn hele lijf liep was ik nog maar een klein muisje en de jungle de olifant. Mooie brulapen slingerden boven onze hoofden voorbij, slangen dwarsboomden onze weg, papegaaivogels schreeuwden naar elkaar.

Een ware uitputtingsslag

Na tweeënhalf uur was ik moe, ik moest over de zoveelste boomstam klimmen, gleed er van af met mijn linker voet. Ik ving mijzelf op met mijn rechter voet maar schampte in mijn draai de boomstam met mijn scheenbeen. Ik verloor mijn evenwicht en viel vol met mijn billen in een plant vol met stekels. De tranen sprongen in mijn ogen en Bonito zei met zijn bulderende stem en zijn Surinaamse accent “Ja meisje, die broek moet uit, die prikkels moeten uit je bil anders zweert die er af”. Iedereen om mij heen schoot in de lach. Door mijn tranen van pijn zag ik de humor van de situatie in en mijn huilen ging over in lachen. Met een pincet heeft een van de meiden die er bij was wel 9 naalden uit mijn bil en benen gehaald, het zweerde nog een paar dagen na en uiteindelijk kon ik weer alles.

AUW! wat een pijnlijk verhaal! Ondanks het grote FailFriday moment bleek dit toch een van de mooiste wandelingen die Lara ooit gemaakt heeft. Zo zie je maar weer dat pijn over gaat en dat de herinneringen blijven!

Heb jij ook een failmomentje dat je met ons wilt delen? Stuur je verhaal op naar redactie@travelgirls.nl en wie weet kunnen we binnenkort met zijn allen om jouw moment lachen of van jouw fout(en) leren.

1 Comment

  • FailFriday – Met de billen bloot | Lara Hermse
    november 14, 2017 at 8:55 pm

    […] Gastblogger voor Travelgirls schrijf ik mijn falende FailFriday moment. Dat jullie er maar van mogen […]

    Reply

Leave a Reply

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.