Reizen, het hoort leuk en ontspannend te zijn, maar soms gaat er weleens wat mis!
Op FailFriday vertellen travelgirls hun failmomentjes. Er achteraf om lachen is het beste wat we kunnen doen toch? Er is ook ruimte voor jouw failmoment! Lees snel verder om te ontdekken hoe jij jouw failmoment kan delen met de lezers van travelgirls.nl!
Het FailFriday moment van… Sandra
Bijna iedere reiziger heeft de Galápagos op zijn of haar bucket list staan. Voor mij werd het bezoeken van de Galápagos een droom die werkelijkheid werd. Vorig jaar april, een aantal dagen na de verwoestende aardbeving in Ecuador, stapten wij in het vliegtuig naar Quito. En twee dagen later was de stempel een feit: we waren aangekomen op de meest bijzondere eilandengroep ter wereld.
Wat een bijzondere dieren!
Wat maakt de Galápagos nu eigenlijk zo bijzonder? We hebben het met eigen ogen mogen aanschouwen: honderden diersoorten die je nergens anders ter wereld vindt. Iguanas, vogels, schildpadden, haaien… Ieder eiland heeft een unieke flora en fauna. Santa Cruz staat bekend om de vele reuzenschildpadden, Isabela is de woonplek van vele pinguïns en San Cristóbal heeft enkele kolonies zeeleeuwen. Die zeeleeuwen hebben mij behoorlijk op de zenuwen gewerkt!
360 graden fotografie op de Galápagos
Tijdens ons bezoek aan de Galápagos wilden we graag zoveel mogelijk op 360 graden beeld vastleggen. Dus af en toe trok ik er in mijn eentje op uit om mooie plekken te spotten voor de 360 graden foto’s. Op San Cristóbal, in het voormalige vissersdorpje Puerto Baquerizo Moreno, leven een aantal grote kolonies zeeleeuwen. Dieren die je overigens niet snel zal missen als je op straat loopt, de geur verraadt al snel waar de dieren zich bevinden. Ongeveer halverwege het dorpje ligt een strand van ongeveer 50 meter lang en 15 meter breed. Over dat strand loopt een houten loopbrug (zo’n drie meter boven de grond) die een geweldig uitzicht biedt op de vele zeeleeuwen die hier in de zon liggen te luieren of op zoek zijn naar vis. En die loopbrug, die vergeet ik nooit meer…
Nieuwsgierige blikken op de loopbrug
Zeeleeuwen liggen vele uren per dag in de zon te zonnebaden om warm te blijven. Kijk dus zeker niet gek op als je over een zeeleeuw heen moet stappen als je over de stoep loopt. Leuk weetje: het bankgebouw is verplaatst naar een andere plek omdat bezoekers niet meer bij de ingang konden komen vanwege de vele zeeleeuwen die hier liggen. De dieren regeren op de Galápagos. En dat heb ik geweten! Met mijn nieuwe camera loop ik de houten loopbrug op. Ik kies een mooi plekje uit, installeer de camera en maak wat opnamen.
Nieuwsgierige blikken van omstanders die mij vragen wat ik aan het doen ben (zo’n 360 graden camera trekt nu eenmaal wat aandacht). Een Britse reizigster blijft hangen en we raken in gesprek. We besluiten na een half uurtje om verder te lopen en onze wegen scheiden zich hier. Althans, dat was de verwachting, echter gooiden een aantal zeeleeuwen nogal wat roet in het eten, waardoor we ineens op elkaar aangewezen waren…
Zonnebadende zeeleeuwen
De loopbrug heeft twee ingangen, maar vijf zeeleeuwen hebben besloten om hier een einde aan te maken. Ze liggen relaxed in de zon te genieten van de warmte en zijn niet van plan om ons ook maar enigszins ruimte te bieden om langs te lopen. We proberen het uiteraard wel, maar een jonge zeeleeuw ziet dat als uitnodiging om gezellig te spelen en schuift razendsnel over het houten pad om aandacht te zoeken. Het grommende geluid en de ontblote lange tanden van de zeeleeuw maken dat we snel naar de andere kant rennen. Uiteraard liggen daar ook zeeleeuwen in het zonnetje, alleen reageren deze iets minder vriendelijk. We zijn aan beide kanten ingesloten door zeeleeuwen en nooit eerder was ik zo blij dat ik niet alleen was. Mijn nieuwe Britse vriendinnetje kijkt mij aan en we schieten zenuwachtig in de lach…
Verkeken kansen
We bekijken onze kansen: hoe groot is de kans dat we heelhuids langs de zeeleeuwen gaan komen? Gewoon over het pad lopen is uitgesloten, dat hebben de zeeleeuwen ons duidelijk laten weten. Over de reling lopen zou een optie kunnen zijn, echter is mijn evenwichtsgevoel net zo onbetrouwbaar als ons televisienetwerk. Eén spontane beweging van een zeeleeuw en ik lig ruim drie meter lager in het zand. No way, dat gaat hem niet worden. Roepen om hulp dan? Maar ook dat blijkt al snel niet de aandacht te trekken die we nodig hebben. Dan blijven er twee opties over: wachten totdat de zeeleeuwen het opgeven of onszelf naar beneden laten zakken langs de loopbrug en een enorme sprint trekken tussen tientallen zeeleeuwen… We hebben allebei geen zonnebrand bij ons (want ik ging tenslotte alleen even wat foto’s maken…) en besluiten voor de tweede optie te gaan. Aan de overkant zie ik een trap, met bovenaan een groot hek. Maar dat moet gaan lukken!
Rennen voor je leven
Ik besluit als eerste te gaan. Over het algemeen ben ik best sociaal, maar in dit geval wil ik geen boze zeeleeuwen achter mij aan hebben. Ik schat mijn kansen het grootst in als ik als eerste over het zand ren, hopend dat de zeeleeuwen op dat moment vooral verrast zullen zijn. Mijn Britse metgezel zal hopelijk sneller kunnen rennen dan ik. Onzeker klim ik over de balustrade en gelukkig merk ik dat er enorme rotsblokken onder de loopbrug liggen. Ik laat mezelf zakken, laat mezelf ongeveer een meter naar beneden vallen, aanschouw de nieuwsgierige blikken van de zeeleeuwen en ren zo hard als ik kan richting de straat. Het mulle zand werkt niet mee, maar als iemand mijn tijd had geklokt weet ik zeker dat ik een PR heb gelopen. Ik ren de trap op, kijk achterom om te zien hoe mijn maatje het doet en zie dat ze mij op de hielen zit.
We helpen elkaar met een noodgang het hek over en kijken dan pas hoe de zeeleeuwen gereageerd hebben. Tot onze verbazing zien we dat ze ons geen blik waardig hebben gekeurd. Hebben we ons daar nu zo druk om gemaakt? Blijkbaar zijn niet alle zeeleeuwen zo temperamentvol als de zeeleeuwen op de loopburg. We kijken elkaar lachend aan, schudden ons hoofd en met een hug nemen we afscheid. Vol adrenaline loop ik terug naar mijn hostel en realiseer mij weer des te meer hoeveel ervaringen je opdoet door te reizen. En dat dieren echt de baas (horen te) zijn op de Galápagos. Laten we dat zo houden.
Jouw FailFriday moment op travelgirls.nl?
Gelukkig viel het achteraf wel mee, maar we kunnen ons voorstellen dat Sandra hier wel wat benauwde momentjes beleefde… Heb jij ook een failmomentje dat je met ons wilt delen? Stuur je verhaal op naar eef@travelgirls.nl en wie weet kunnen we binnenkort met zijn allen om jouw moment lachen of van jouw fout(en) leren…
No Comments