Reizen, het hoort leuk en ontspannend te zijn, maar soms gaat er weleens wat mis! Op FailFriday vertellen travelgirls hun failmomentjes. Er achteraf om lachen is het beste wat we kunnen doen toch? Er is ook ruimte voor jouw failmoment! Lees snel verder om te ontdekken hoe jij jouw failmoment kan delen met de lezers van travelgirls.nl!
Het failmoment van… Herma!
Daar sta je dan. In het pikdonker tot je middel in het water. Zeker wetend dat je al dieper bent gegaan dan nodig en je dus geen idee hebt of je wel de goede kant opgaat en ooit weer aan wal komt. Oké, dat laatste is misschien lichtelijk overdreven. Maar op dat moment voel ik me écht even niet chill. Lees gauw verder voor mijn Failfriday momentje!
Relaxen op Koh Rong
In 2016 maak ik samen met Chris een te gekke droomreis van vier maanden. Na ruim een maand strijken we neer op het eilandje Koh Rong voor de kust van Cambodja om een paar dagen lekker te relaxen. We verblijven een eind weg van de pier met alle hostels en barretjes om in alle rust van ons (bijna) privéstrand te genieten. Op de tweede avond gaan we richting de pier voor een hapje eten en een gezellige avond.
De heenweg kunnen we gratis mee met de speedboot van ons hotel, omdat zij toch bevoorrading moeten halen. Budgetreizigers als we op dat moment zijn, vinden we het prima om terug te lopen in plaats van te betalen voor een watertaxi. Van tevoren informeren we bij ons hotel of de route makkelijk is. Een wandeling van 40 minuten, in principe steeds langs de kust, met een klein stuk door het water. Is het goed te doen? “Oh yes! Very easy! Only one way!” aldus het hotelmeisje. Goed, dus wij op pad.
Daar gaan we dan
Na het eten en een cocktail beginnen we aan de reis naar huis. Gewoon het strand volgen, het klinkt zo makkelijk. Gelukkig hebben we beiden een zaklamp mee, want zonder is het niet te doen! Zodra je het ‘bewoonde’ gedeelte verlaat, is het stikdonker. Het eerste obstakel is een flinke rotspartij. Deze kunnen we gelukkig omzeilen door een stukje om te lopen door het bos ernaast. Na weer een stuk strand komen we bij de volgende rotspartij. Deze is aanzienlijk groter. Hier kunnen we moeilijk omheen en daarom gaan we er noodgedwongen maar dwars doorheen. Het duurt een aardige tijd voor er weer strand in zicht is, maar met voorzichtig klimmen en klauteren brengen we het er goed vanaf. Avontuurlijk is het wel en stiekem best een beetje tof.
Dwars door het water
Uiteindelijk stuiten we op het gevreesde water. Met een zaklamp kun je best goed zien, een meter vooruit. Maar doordat het zo donker is, kun je gewoon echt niet verder kijken dan dat. Daarmee zie je dus ook niet waar je moet uitkomen of waar het water precies heengaat. We proberen ergens over te steken, maar dat lukt niet, dat wordt te diep (er was ons gezegd dat het tot net over je knieën zou komen). Aan de overkant brandt een heel klein lampje en horen we een hond grommen en blaffen. Ook niet heel fijn. Een stuk verderop proberen dan maar. Maar dat gaat uiteindelijk ook niet.
We worden er een beetje moedeloos van. Wat moeten we nu? Teruggaan en toch een taxi nemen? We zijn inmiddels al best lang onderweg, dus dat willen we liever ook niet. Maar we hebben ook geen enkel idee waar we het water in moeten en of we dan goed zullen uitkomen. Net als we willen omkeren, zien we een klein bewegend lampje vanuit het water. En horen we stemmen. Mensen! Er komen mensen aan! Die kunnen we de weg vragen. Wat zijn we opgelucht!
In het pikdonker tot je middel in het water
Het is een groepje van drie toeristen, onderweg naar de pier. Gelukkig hebben zij het ook gered door het water, dus blijkbaar is het de goede weg. Ze wijzen ons waar we het water in kunnen, maar met een “daar ergens is een zandbank, die moet je volgen en daarna kun je door het klappen van de golven het strand vinden” moeten we het doen. Daar gaan we dan! Het water in. Steeds dieper en dieper.
Op een gegeven moment weet ik echt niet meer of we wel de goede kant opgaan; je oriëntatievermogen is op het water bizar slecht. Bovendien schijnt de zaklamp niet zover dat je het strand kunt zien. Dus als we na een tijdje tot ons middel (veel dieper dan gedacht) door het water waden, voel ik me op z’n zachtst gezegd niet heel erg op m’n gemak.
Eindelijk!
Gelukkig begint het water iets ondieper te raken en jawel: daar is de zandbank! We weten we dat we goed zitten! We lopen over de zandbank door het ondiepe water en kunnen daarna gelukkig het strand vinden. Wat een opluchting. Echt! Wat zijn wij blij dat we weer aan wal staan! Ook al is het met een doorweekte broek. Daarna is het nog een klein stukje naar ons fijne bungalowtje, waar met de voetjes omhoog genieten van een lekker koud drankje.
De volgende dag lopen we in het daglicht nog dat eerste stuk terug. Dan zie je dat het inderdaad totaal geen moeilijke route is door het water. Maar ja, doe het maar eens voor het eerst in het pikdonker!
Jouw FailFriday moment op travelgirls.nl?
Oeps! Dat was niet heel erg handig. Gelukkig viel het achteraf allemaal mee en liep het voor Herma goed af. Heb jij ook een failmomentje dat je met ons wilt delen? Stuur je verhaal op naar eef@travelgirls.nl en wie weet kunnen we binnenkort met zijn allen om jouw moment lachen of van jouw fout(en) leren…
No Comments