Reizen, het hoort leuk en ontspannend te zijn, maar soms gaat er weleens wat mis! Op FailFriday vertellen travelgirls hun failmomentjes. Er achteraf om lachen is het beste wat we kunnen doen, toch? Er is ook ruimte voor jouw failmoment! Lees snel verder om te ontdekken hoe jij jouw failmoment kan delen met de lezers van travelgirls.nl!
Het FailFriday moment van… Penny!
Een paar weken geleden vertrok ik samen met mijn beste vriendin voor een week naar Zweden. Mijn vriendin is niet bepaald een reislustig type en heeft daardoor ook nog nooit gevlogen. Op een zondag boekten we onze vliegtickets en regelden een Airbnb en couchsurfadres. Het vliegen, een Airbnb bij iemand thuis én het couchsurfen waren dingen waar mijn vriendin niet over uitgepraat raakte en waar ze soms toch wat zweterige handjes van kreeg. Zou het allemaal wel goed komen? Ze stelde zichzelf gerust met de gedachte dat ik in m’n eentje toch al ‘de halve wereld had gezien’ en wel wist hoe het werkte met het vliegen en couchsurfen: het moest dus wel goed komen!
De eerste week van maart was het eindelijk zover: ik haalde mijn vriendin ‘s nachts op en samen reden we door naar het vliegveld. Voordat we instapten vroeg ik haar: “Weeze, toch?”, waarop zij antwoordde “Ja, Düsseldorf.” We hadden ruim de tijd, maar zouden op het vliegveld niet te lang hoeven wachten. Een kleine anderhalf uur moest genoeg zijn om op een klein vliegveld als Düsseldorf Weeze door de douane heen te komen en een kop koffie te pakken voor vertrek. Precies anderhalf uur van te voren arriveerden we op Düsseldorf Weeze. We parkeerden op de parkeerplaats helemaal achteraan voor ‘Lang Parkeren’ en nuttigden ons ontbijt in de auto. Zonder veel haast te maken wandelden we daarna richting het vliegveld.
Verkeerde vliegveld
Bij de eerste controle van onze vliegtickets wordt de vrouw achter de balie even stil. “Wrong airport,” mompelt de vrouw. Waarop ik van schrik in het Nederlands reageer: “Hoe bedoelt u, ‘wrong airport’?” “Es fliegt hier keinen AirBerlin,” zegt de vrouw ter verduidelijking en ik begin te lachen. We kijken nogmaals op onze tickets; er staat geen Düsseldorf Weeze, maar Düsseldorf. Ik begin nog harder te lachen omdat ik niet kan geloven dat het waar is en bedank de vrouw vriendelijk. Als we richting de uitgang van het vliegveld lopen check ik de route naar het andere vliegveld. Dat kan immers niet ver zijn, toch? Think again.
De schrik wordt nog groter als ik zie dat het vliegveld waar we heen moeten – en waar we inmiddels nog maar een klein uur voor hadden voor het vliegtuig vertrok – op 89 kilometer verwijderd is van ons. We beginnen haastiger te lopen richting de auto en realiseren ons dat we heel veel haast moeten maken of huiswaarts moeten keren. We kiezen voor het eerste en beginnen te rennen.
Plankgas
Tien minuten later begeven we ons op de Duitse autobaan en rijd ik zeker 150 km/u met mijn kleine oude autootje. Hij piept, kraakt en rammelt aan alle kanten en we bidden dat zowel de auto het redt als dat wij ons vliegtuig halen. Onderweg overwegen we wel vijf keer om een hotelletje te pakken in de buurt en een vakantie iets dichterbij huis te hebben. Toch blijf ik plankgas geven en arriveren we uiteindelijk twee minuten voor het vertrek van het vliegtuig op het vliegveld in Düsseldorf.
Zonder nadenken rijd ik mijn auto de eerste parkeergarage in die ik zie: P1, recht voor de deur. We sprinten de auto uit en zien dat de gate op slechts een minuut lopen is van waar we staan. Bij de douane aangekomen hebben we ontzettend veel geluk: de mannen van de beveiliging zien ons aan komen rennen en laten ons voor, zodat we snel door kunnen. Met onze broekriem en schoenen nog in de hand rennen we verder en zien de gate voor ons. Een man wacht op ons; zodra hij ons ziet, wordt er omgeroepen dat de “boarding complete” is.
Eind goed…
Mijn beste vriendin en ik geven elkaar een high five en proberen onze schoenen aan te trekken terwijl we door de sluis het vliegtuig in lopen. Eenmaal op onze stoel geploft begint het vliegtuig te taxiën en binnen enkele minuten hangen we in de lucht. Nog nahijgend en puffend maar vooral onszelf uitlachend van ons avontuur die nacht vergeten we dat mijn vriendin nog nooit heeft gevlogen. Maar het maakt ook niet meer uit: we zitten in het vliegtuig! “Laat dat couchsurfen nu maar komen!” zegt mijn vriendin lachend en de rest van de vlucht maken we grapjes om onze minder slimme actie.
Jouw FailFriday moment op travelgirls.nl?
Hahaha oeps! Het heeft Penny een mooi verhaal opgeleverd, maar ook een rekening van de P1 parkeergarage van 230 euro. Heb jij ook een failmomentje dat je met ons wilt delen? Stuur je verhaal op naar eef@travelgirls.nl en wie weet kunnen we binnenkort met zijn allen om jouw moment lachen of van jouw fout(en) leren!
No Comments