FailFriday | Waarom je altijd naar je gevoel moet luisteren…

Reizen, het hoort leuk en ontspannend te zijn, maar soms gaat er weleens wat mis!
Op FailFriday vertellen travelgirls hun failmomentjes. Er achteraf om lachen is het beste wat we kunnen doen toch? Er is ook ruimte voor jouw failmoment! Lees snel verder om te ontdekken hoe jij jouw failmoment kan delen met de lezers van travelgirls.nl!

Het FailFriday moment van… Sandra!

Argh! Het gebeurt zo vaak dat ik ergens over twijfel, maar dan toch voor het veilige kies. Dat heeft misschien ook wel een beetje te maken met het feit dat het zo vaak fout gaat als ik eens voor het avontuurlijke kies… Mijn faalmomentje liep gelukkig goed af, maar man… Ik krijg er nog zweethanden van als ik eraan terugdenk!

Mijn vriend en ik waren op roadtrip door Colorado en Utah. We vinden het heerlijk om over eindeloze wegen te rijden en te zien waar het schip strand. Daarnaast vinden we – correctie: mijn vriend – het ook super leuk om offroad te rijden. En dan niet de simpele gravel roads, maar liever het hardcore werk. Steile kliffen, enorme rotsen, riviertjes… Dat soort dingen. We huurden een witte Jeep Wrangler voor een week en besloten onze grenzen te gaan verleggen. Moab is dé speeltuin voor volwassenen dus dat zou vast goed komen…

Goud zoeken op de Klondike Bluff Trail

De eerste trail die we zouden gaan rijden in onze spiksplinternieuwe Jeep Wrangler was de Klondike Bluff Trail. Een redelijk eenvoudige trail met weinig moeilijke obstakels. Af en toe moesten we wat planken stapelen om over een rots te komen, maar het leverde verder weinig problemen op. Onze Jeep had geen lier, maar dat was ook niet nodig volgens de verhuurder. Met een eigen risico van $1000 denken we daar de volgende keer wel twee keer over na, maar dat terzijde… De Klondike Bluff Trail voelt als goudzoekers in de Gold Rush, maar we vinden helaas helemaal niets…

Knikkende knieën op de Chicken Corners Trail

De dag erna besluiten we de tweede trail te gaan doen: Chicken Corners Trail. Een trail die langs de steile kliffen van een canyon voert. Prima! We navigeren aan de hand van de mijlmeter: ‘na 0,3 mijl linksaf, na 0,5 mijl flauwe bocht naar rechts. En dan hoop je maar dat je mijlmeter klopt! De ‘weg’ wordt smaller en op sommige plekken is het zo ongelofelijk smal dat er aan de ene kant nog tien centimeter over is ten opzichte van de rotsen en aan de andere kant tien centimeter ten opzichte van het ravijn. Knikkende knieën! Na drie uur rijden komen we bij het eindpunt en hebben we het beste lunchuitzicht ooit!

So far so good: de Fins ‘N Things Trail

Als je iets heel vaak doet word je op een gegeven moment overmoedig. Althans, in mijn geval. We willen wat heftigers en kiezen een trail voor gevorderden. Oké, we slaan Hell’s Revenge over, want dat is echt voor pro’s. Fins ‘N Things heeft enorm veel hoge rotsen en is voor ons voldoende. We volgen de route door over de zwarte bandensporen te rijden. Er zijn enorme hoogteverschillen, maar dit vinden we te gek! Tot het moment dat we erachter komen dat een auto maar een bepaalde hellingsgraad kan hebben… Twee mountainbikers stoppen om te zien hoe we dit gaan oplossen, maar we staan zo scheef met de auto dat een van ons moet uitstappen om te gaan spotten, want het kantelen staat ons nader dan het rijden… Gelukkig houden we de auto op vier wielen en maken we ons rondje – enigszins – ontspannen af.

En toen verloren we ons verstand…

Met nog twee uur te gaan voordat de zon achter de bomen zou zakken besluiten we om terug te rijden naar de bewoonde wereld. En toen ging het mis. We rijden met een GPS-tracker en ineens verschijnt er een wel heel aantrekkelijke route op ons scherm: een stippellijn. Inmiddels zijn we zo ‘gevorderd’ dat we weten dat een stippellijn een onverharde weg is. En meestal niet onderhouden, maar dáár kwamen we pas na een uur achter. We twijfelen enorm of het wel verstandig is, maar van verstandig zijn is nog nooit iemand echt gelukkig geworden. Of nou ja, dat denken we op dat moment. We rijden de weg op en het eerste half uur gaat het prima, totdat we een heuvel afrijden en ineens oog in oog staan met een snelstromend riviertje. We moeten keren, maar komen dan tot de conclusie dat we in mul zand staan en hoe harder we proberen,  hoe verder we ons vastrijden. Die lier was nu wel erg welkom geweest!

Riviertjes, mul zand en diepe scheuren

We besluiten na een paniekerig overleg de gok te nemen. We rijden met onze ogen dicht (handig!) de rivier door en halen het boven wonder zonder kleerscheuren. Een beetje zenuwachtig vervolgen we onze weg, niet wetende wat er nog komen gaat. Dan zijn die standaard offroad trails ineens niet meer zo eng… De dagen voor onze aankomst in Moab heeft het ongelofelijk hard geregend. Hierdoor zijn er flinke modderstromen geweest die blijkbaar hele delen van het land hebben weggespoeld. Hoe verder we het land in rijden hoe dieper de scheuren in de grond worden.

We kunnen niet terug, want dat mulle zand komen we niet door zonder lier. We moeten dus verder… Op sommige plekken zijn de scheuren meer dan een meter diep en precies een wiel breed en de moed zakt ons in de schoenen. De zon zakt steeds verder achter de bergen weg en we móeten door. We zetten ons schrap, halen diep adem en geven flink gas. Even lijken we het net te halen, maar dan zakt het achterwiel naar beneden en maakt de Jeep een flinke klap. Geschrokken stappen we uit en zien dat de bumper niet meer helemaal op de juiste plek zit… Met een beetje trekken, duwen en schoppen krijgen we de bumper weer op z’n plek en rijden we voorzichtig het laatste stuk. Geen diepe kuilen, scheuren of hoge rotsen meer. De verharde weg komt in zicht en even moet ik bijna huilen van blijdschap. De bewoonde wereld! De zon is inmiddels achter de bergen gezakt en we rijden richting het verhuurbedrijf. Dat we onderweg nog drie keer moesten stoppen omdat ons wiel gevaarlijk begon te zwaaien en trillen hebben we de verhuurder maar niet verteld…

Happy friday!

Jouw FailFriday moment op travelgirls.nl?

Oei! Gelukkig liep het allemaal goed af, maar soms kun je maar beter gewoon naar je gevoel luisteren… Als het niet goed voelt, niet doen! Heb jij ook een failmomentje dat je met ons wilt delen? Stuur je verhaal op naar eef@travelgirls.nl en wie weet kunnen we binnenkort met zijn allen om jouw moment lachen of van jouw fout(en) leren…