Duiken: waag ook de sprong in het diepe

Als je al duikervaring hebt, zul je je ongetwijfeld herkennen in het verhaal van Madelon. Ze deelt namelijk haar ervaringen van haar eerste duik naar de bijzondere onderwaterwereld. Nog nooit gedoken? Lees dan verder en word ook enthousiast! 

Nieuwsgierig naar het onbekende

Toen ik afgelopen jaar voor het eerst – in mijn eentje – ging backpacken kwam er zoveel op me af. De bestemmingen waren Bali, de Gili-eilanden en Nusa Lembongan (eiland naast Bali). Ik stippelde (globaal) mijn reis uit en las overal dat ik met name op de eilanden prachtige snorkel- en duikspots zou tegenkomen. In eerste instantie werd ik daar nog niet zo warm van. Eigenlijk hield ik tot op heden niet zo van de zee. Sterker nog, ik was altijd bang om met mijn voeten allerlei vissen en andere levende waterdieren tegen te komen. Ja, ik ben best een beetje een bangerik.

Totdat ik op de Gili-eilanden aankwam. Wat een práchtige stranden zijn daar te vinden! Ik verbleef op Gili Trawangan – een eiland van ongeveer 8 kilometer omtrek – volledig omgeven door het meeste heldere en blauwe zeewater dat ik ooit gezien had. Veel medereizigers spraken over duiken en toen werd ik toch wel nieuwsgierig. Ik hoorde verhalen over schildpadden, haaien en een scheepswrak. Even later besloot ik samen met een andere reiziger om een ‘discovery dive’ te doen: eerst een uur les in het zwembad en vervolgens de eerste duik van mijn leven!

Onder water leren ademen

Eenmaal bij het zwembad aangekomen – inclusief wetsuit, flippers, duikmasker en de zware zuurstoftank op mijn rug – gingen we het water in. Stapje voor stapje werden we begeleid en leerden we de basis van alle handgebaren, zodat we onder water konden communiceren. Daarnaast werd ons geleerd wat we moesten doen als er water in het masker zou komen, hoe je kunt checken hoeveel zuurstof er nog in de tank zit, hoe je moet zwemmen in het water (mét alle genoemde materialen) en vooral: hoe je zo ontspannen mogelijk moet blijven ademen met behulp van de zuurstoftank. Ja, onder water ademen is best wel een gek idee en daar moet je dan ook niet teveel over nadenken. Zodra je beseft dat je enkele meters diep bent en ook nog ademt, kun je toch enigszins in paniek raken en dat wil je natuurlijk niet!

Klaar om te duiken

Na de les in het zwembad was het tijd om even te lunchen, begin van de middag zouden we meegaan voor onze eerste duik. Behoorlijk gespannen aten we een broodje. Waren we hier echt al klaar voor? Toen het tijd was stapten we op een boot, samen met nog veel andere duikers. Onze instructrice had nog een dive-master student meegenomen zodat we 1 op 1 begeleid werden. Heel fijn! Safety check, alle materialen op en gaan! 3, 2, 1… en we lieten ons achterover uit de boot in de golvende zee vallen!

Zinkend naar de bodem…

En toen was het tijd om te zinken. ‘Deflate, breath, keep deflating and sink’ klonk het om me heen. Precies. Alsof het niets is kom je enkele minuten later op meer dan 10 meter diepte aan. Ik keek om me heen en stond voor het eerst in mijn leven oog in oog met prachtig koraal en gekleurde vissen. Maar vooral: wat een rust! De ademhaling is eventjes wennen, maar al snel genoot ik van de rust onder water. We startten met zwemmen en verplaatsten ons op een rustig tempo langs de bodem van de zee. Al snel kwamen we een schildpad tegen en ja, toen maakte mijn hart wel een gelukssprongetje. Wat onwijs tof om dit mee te maken! In totaal doken we zo’n 45 minuten totdat we weer naar het oppervlak gingen. Terwijl we met de boot weer richting land voeren kon ik maar één ding denken: wanneer mag ik weer?

Wauw, na zo’n verhaal wil iedereen toch wel gaan duiken? Madelon was zo enthousiast dat ze zelfs besloot een paar dagen langer te blijven en haar duikbrevet te halen. Heb jij weleens gedoken?