Dit is het eerste deel van de blogserie ‘Voetsporen op de vulkaan’, het tweede en derde deel volgen later deze week!
Je kent het wel, je leeft van reis naar reis, hoe lang deze ook duurt. Dat gevoel om een ticket te boeken, om de reis uit te stippelen en je te verdiepen in alles wat je wil zien… I love it! Bij het boeken van onze laatste vakantie was het al snel duidelijk, we wilden naar Bali. Via yourway2go.nl hebben we onze reis geboekt, een aanrader!
Mount Rinjani beklimmen
Bij het speurwerk naar de mooiste plekken in een ‘korte tijd’ (16 dagen), kwam ineens de Mount Rinjani voorbij. De Mount Rinjani is een actieve vulkaan op Lombok met een hoogte van wel 3726 meter en daarmee de op een na hoogte vulkaan in Indonesië. Mount Rinjani beklimmen, dat leek me wel wat. En gelukkig zag mijn vriend dit ook wel zitten. Onze reis door Bali is rondom de trekking naar de Rinjani gepland. Vooraf hebben we onze rust kunnen nemen en daarna zijn we op Gili Air goed bijgekomen! Maar, even terug naar het hoogtepunt zowel letterlijk als figuurlijk… Treed in mijn voetsporen, op naar de top van de Mount Rinjani.
Let’s do this!
Vanuit Candidasa gingen we met een boot naar Lombok. Voor vertrek ging de ‘kapitein’ langs met een mandje met reispilletjes. Ik weet eigenlijk nog steeds niet of ik echt daadwerkelijk zeeziek ben, maar de reispilletjes zagen er zo aanlokkelijk uit en met resultaat. Mijn vriend lacht zich nog steeds rot als hij aan dit moment terugdenkt. Ik voelde me op dat moment ook heel grappig, alles voelde traag en praten kostte me teveel moeite, dus je raad het al… ik heb alleen maar geslapen! Als ik het moet geloven, reageerde mijn lichaam synchroon op de klappen van de golven.
Eenmaal in Lombok stond hier onze taxichauffeur klaar. Onze laatste nacht voor de beklimming was een feit en het werd toch langzaam wel spannend. ‘s Avonds kregen we een kleine briefing van onze gids die dezelfde dag nog teruggekomen was van de trekking (!). Hup, de tassen inpakken en welterusten.
Warming-up en killer bitches
Vol goede moed gingen we de eerste meters tegemoet. We hebben besloten om vanaf ‘0’ meter te beginnen en niet bij de entree van het park. Dit was eigenlijk al een wandeling op zich, maar in het totaal stelt het natuurlijk niks voor. Waar wij er vanuit gingen dat de trekking uit vier ‘killer-hills’ bestond, bleken dit er in totaal zeven te zijn. Een grapje van onze gids, de grapjas. De eerste drie hills waren nog wel lief voor ons, maar hierna kwamen de killer bitches.
Mijn vriend, Bob, kreeg helaas na deze ‘warming-up’ al last van zijn kuit. Hij kreeg na een bepaald aantal meter steeds kramp. Ik heb echt met hem te doen gehad, vooral omdat hij juist degene is die sport. Mij ging het steeds heel goed af en uiteindelijk ben ik dan ook samen met Mo, onze gids, naar boven gehobbeld. Het leek wel alsof ik mijn roeping gevonden had! De laatste berg voor Basecamp, gaf Mo aan dat hij doorliep om alvast de tent op te zetten. Hier heb ik op Bob gewacht. We hebben op een gegeven moment bewust gekozen om apart verder te lopen, omdat dit voor ons beiden beter zou zijn. Als een ware Jane riep ik mijn Tarzan, die al ploeterend en met pijn op eigen tempo naar boven kwam. Wat was ik blij en trots om hem te zien! Eenmaal boven denk je dat je er bent, maar ik wist wel beter… We moesten nog naar Basecamp, maar het einde van dag 1 was nu wel echt in zicht!
Het paradijs: basecamp!
Bij het zien van de eerste tentjes wil je niets liever dan zelf ook in het tentje liggen. Na zo’n 8 uur gelopen te hebben, was het eindelijk zo ver. “We made it”. Basecamp, voelde als een paradijs. Op de top van een berg, in een tentje, tussen de wolken. Alsof je je in de hemel waande.. Oh, ik wil terug!
Toen de tenten eenmaal stonden, werd er weer een heerlijke maaltijd voor ons gemaakt. Daarna was het al snel bedtijd. Wekker op 2.00 en slapen maar. Tja, dat ging wat moeilijker dan gehoopt. Met in totaal denk ik zo’n twee uur slaap mochten we weer opstaan. Tijd om die summit van dichtbij te bekijken!
Spannend! Benieuwd of Bob en Milou de top halen? Stay tuned voor het tweede en derde deel!
No Comments