Australië | Met een privé-vliegtuig naar Ayer’s Rock

Toegegeven, Travelgirl Catheleyne is in dit verhaal wel een hele erge bofkont. Toen ze een half jaar op reis was, kwam James (een vriend) haar opzoeken in Australië. En nu wil het geval dat James zijn vliegbrevet heeft… de vraag was dus al gauw: waar wil je heen? Wat een luxe! Ik had in mijn eentje de oostkust van Australië bereisd, maar wilde nog wel graag naar Uluru, ook wel Ayer’s Rock genoemd. We besloten om hierheen te vliegen met een privé-vliegtuigje vanuit Cairns. Hieronder lees je over dit bijzondere avontuur!

Hoe werkte het?

We gingen met een groepje (twee vrienden van James, later sloot er nog een extra iemand aan). Elke dag mochten we maar een bepaald aantal uur vliegen. Dit had er mee te maken dat James geen airline piloot is (en hij de enige van ons was die kon vliegen), maar ook dat we nou eenmaal een klein vliegtuigje hadden met veel minder capaciteit dan een Boeing. Op gegeven moment moesten we dus gewoon tanken. Op deze manier duurde het een paar dagen om Ayer’s Rock te bereiken, terwijl je dit met een gewone vlucht in een paar uur kunt doen. Zoals je misschien weet is het stuk tussen de oostkust en Uluru vooral woestijn waar niet zoveel mensen wonen. Dat zorgde voor hele bijzondere overnachtingsplaatsen!

Flight planning

Verder moet je je eigen ‘flight planning’ doen. We moesten iedere keer voor het vliegen de afkortingen en coördinaten opzoeken van plekken waar we overheen vlogen of zouden gaan landen. Best wel leerzaam! James moest namelijk als piloot telkens contact maken met de verkeerstorens van de plekken waar we overheen vlogen. Hier horen bepaalde codes bij die hij van tevoren paraat moest hebben.

Onze eerste stops: Mount Isa en Alice Springs

Onze eerste stops waren nog best bekend in het Australische landschap. Vooral Alice Springs wordt veel bezocht, aangezien de vluchten naar Ayer’s Rock daar aankomen. Ook in Mount Isa konden we nog gewoon in een hostel verblijven en werden we niet heel vreemd aangekeken. Dat werd later wel anders! Vanaf Alice Springs kregen we nog een persoon bij ons gezelschap, wat ons totaal op vijf bracht. Hiervoor was te weinig plek in het vliegtuigje en bovendien zou het te zwaar worden. Vanaf dit punt hebben we dus een auto gehuurd en gingen er twee mensen met de auto op weg (want alleen is ook maar alleen).

King’s Canyon en Ayer’s Rock

Vanaf Alice Springs was het een klein stukje naar het vliegveld bij King’s Canyon. Deze canyon is echt prachtig en moet je ook zeker in je programma opnemen als je naar Ayer’s Rock gaat. Begin ‘s ochtends voor zonsopgang aan een wandeling rond de canyon, zodat je voor de middaghitte terug bent. Vergeet niet dat je in de woestijn bent! En geloof me, het is het waard.

De volgende dag vlogen we verder naar Ayer’s Rock. Ik had het geluk dat ik in het vliegtuigje zat en dat James even een scenic flight maakte over Kata Tjuta! Dit is een bekende rotsformatie in het nationaal park. Vanuit de lucht kun je dingen meestal toch het beste ervaren, en dit was toch even een stukje goedkoper dan een gewone scenic flight!

Uiteindelijk kwamen we aan bij het vliegveld van Ayer’s Rock en gingen we met de huurauto op weg om de rots te verkennen. Van tevoren wist ik niet goed wat ik kon verwachten: hoe bijzonder kan een rots zijn? Maar het was wel degelijk enorm mooi en speciaal om in het echt te mogen aanschouwen. Ik kan het zeker iedereen aanraden om de extra moeite te nemen als je in Australië bent. Let op: sommige toeristen beklimmen de rots, maar de Aboriginals zijn hier zeker niet blij mee. Voor hen is dit een heilige plek, iets wat je moet respecteren als je hier bent.

De terugweg

We vlogen niet terug naar Cairns, maar naar Brisbane. Hier woonde een van de mensen in ons groepje, en die gingen we gezellig thuis afzetten met ons privé-vliegtuigje. Maar niet voordat we Birdsville en Charleville gepasseerd waren. Eh, watte? Ja, wij kenden het ook niet. Op die plek in de woestijn zijn er gewoon nauwelijks plekken om te landen met je vliegtuigje en heb je het niet voor het uitkiezen. En dus kwamen we op plaatsen waar 115 mensen woonden en het volgende dorp honderden kilometers verderop was. We sliepen in kleine ‘vakantiehuisjes’ en iedereen was overal verbaasd over onze komst. In Birdsville gingen we naar de pub voor een pie en een drankje: dit leverde ons een vragensalvo op van de hele lokale bevolking die daar rondhing. En we moesten met ze poolen. Enorm grappig en bijzonder om dit mee te maken.

We sliepen nog een nachtje in Brisbane en hierna vlogen we in zuidelijke richting door naar Warnervale, waar we nog iemand afzetten. Hier hebben we het vliegtuigje achtergelaten en heb ik de trein terug genomen naar Sydney (want inmiddels was het alweer bijna tijd voor mijn geplande vlucht naar Auckland).

Dit wil ik ook! Wat kost het?

Nou, ik zal eerlijk zijn: een vliegtuigje huren en er benzine voor kopen is niet goedkoop. Ik had dus het geluk dat we met een groepje waren en dat de rest het niet erg vond om wat meer in te leggen. Als arme backpacker had ik dit nooit kunnen betalen! Een precies bedrag heb ik helaas niet voor je. Ga er maar vanuit dat het behoorlijk duur is. Maar wel een ervaring die je nooit meer vergeet!

Wat een avontuur! Ken je ook iemand met een vliegbrevet? Dan kan je deze route misschien eens voorstellen 😉