Als Portugal liefhebber kan ik eigenlijk niet anders dan een blog over dit mooie land schrijven. Meerdere keren heb ik dit prachtland al bezocht en keer op keer ben ik weer verliefd. Het eten, de cultuur, de rotsen en de golven… Hier ben ik gek op! Ik ben dan wel 26 jaar, maar ik val niet onder de categorie vrouwen die hun haren niet nat willen maken of in de branding van de zee zitten; toekijkend naar vriendlief in de golven. Als klein kind was ik al een waterrat en stiekem ben ik dit nog steeds. Sagres, maak je borst maar nat!
Surfen in Sagres: wat een overwinning! Foto gemaakt door Milou.
De weg naar het surfen in Sagres
Het begon met een luchtbedje, zwembanden en uiteindelijk een bodyboard, maar ik wilde meer: ik wilde surfen in Sagres! Wat zo gemakkelijk leek bleek een ware beproeving te zijn. Dag in dag uit… Daar ging ik weer. Op avontuur met een portie doorzettingsvermogen, een sterke wil en vooral veel optimisme. In totaal 14 dagen lang, maar wat heb ik genoten en wat was ik trots!
Tijdens mijn eerste vakantie naar Sagres in Portugal had ik alleen een bodyboard en hunkerde ik naar een surfboard, waar ik met gemak als coole surfchick de show kon stelen. Een jaar later ging ik via Golearnto.com op solo surfvakantie. Wat begon als iets ‘engs’, eindigde als een top vakantie!
De uitdaging van het surfen aangrijpen
Als je op een surfvakantie gaat zijn twee dingen heel belangrijk. Geniet en geef niet op! Ik zat in een huis vol met (beginnende) surfers, voornamelijk uit Europa. De dagen zagen er in grote lijnen hetzelfde uit. Vroeg op, ontbijten, surfspullen pakken, inladen en op naar het strand. Elke dag werd gekeken waar de beste golven zouden zijn, waardoor we op verschillende plekken les kregen. Toch nog wat afwisseling, yes! Eenmaal aangekomen was het vaak een flinke wandeling vanaf de parkeerplaats naar het strand. En nog leuker: al afgepeigerd vol met zeewater, zand en brandende ogen van het strand terug naar de auto. Surfen in Sagres is gaaf, maar ook heel vermoeiend!
Met z’n allen op het strand van Sagres. Foto gemaakt door Milou.
Ik moet eerlijk zeggen: ik heb me op momenten een zeurende peuter gevoeld die niet meer mee wilde lopen met de rest van de stoet. Maar zoals ik al zei: niet opgeven! De warming-up op het strand, de eetmomenten, de vriendschappen en herinneringen samen, maar vooral het gevoel als je eenmaal op die plank staat (voor zolang dit duurt haha)… Het is het dubbel en dwars waard!
De ups and downs van het surfen
Over niet opgeven gesproken… In mijn tweede week mocht in naar de advanced class. En wat was ik trots! Enigszins onzeker of ik dit wel zou kunnen ging ik de uitdaging aan. Want ik ga een uitdaging niet zomaar uit de weg. In deze groep, waar elke golf aangegrepen werd, voelde ik me the new kid. Ik weet niet hoe vaak ik kopje onder ben gegaan en eenmaal boven weer een nieuwe meterhoge golf aan zag komen. Alsof ik de dood recht in de ogen aankeek. Daarom ben ik op de laatste dag in deze groep gestopt, ook om het voor mezelf toch leuk te houden.
Want daar gaat het om. Ik ben de uitdaging aangegaan, heb niet gefaald, maar genieten bleef voorop staan. En weet je? Over 107 dagen – mijn ‘aftel-app’ houdt dit nauwkeurig bij – ga ik eens kijken of ik überhaupt nog een golf kan pakken. Dat zal weer even ploeteren worden!
Sagres, maak je borst maar nat! Ik kom er bijna aan!
Sagres, maak je borst maar nat! Foto gemaakt door Milou.
No Comments