Iran | Een bijzondere hardloopwedstrijd in het buitenland

Wij travelgirls zijn niet vies van een uitdaging en zoeken die ook wel eens op het sportieve vlak. Maar nog leuker is het om reizen met sportuitdagingen te combineren. Heb jij bijvoorbeeld weleens een hardloopwedstrijd in het buitenland gedaan? Tara liep afgelopen week op een wel heel speciale plek een wedstrijd van 10 kilometer, namelijk in Tehran, Iran. Lees hieronder hoe het haar verging.

Na elke hardloopwedstrijd kom ik met een ander gevoel thuis. Niet alleen vanwege de race, maar ook omdat elke wedstrijd een andere sfeer heeft. Op 7 april 2017 liep ik in Tehran mee met de Tehrun 2017, de eerste internationale wedstrijd in Tehran waar vrouwen aan mee mochten doen. Vrouwen mogen in Iran namelijk heel veel dingen niet, dus dit was daarmee wel een heel bijzonder hardloopevenement.

Een hectische voorbereiding

Een kleine drie weken geleden schreef ik me vrij impulsief in voor de halve marathon in Tehran. Ik zou toch in Tehran zijn en het zou wel heel tof zijn om een hardloopwedstrijd in het buitenland te lopen. Ik had al een jaar niet hardgelopen, maar ik had nog drie weken om te trainen. En anders loop ik hem gewoon op karakter uit, toch? Een dag voor de wedstrijd kregen we met een groepje vrouwen te horen dat we helaas toch niet de halve en hele marathon mochten rennen met de mannen door de stad. In plaats daarvan werd er een hardloopwedstrijd georganiseerd in het stadion dat speciaal voor vrouwen was afgezet. 

Dit was een teleurstelling natuurlijk en daarom werd er even gediscussieerd of we niet gewoon toch naar de start zouden gaan, tegelijk met de mannen. Uiteindelijk besloten de meeste vrouwen dat het risico van arrestatie en uitzetting of het in gevaar brengen van een volgende editie het niet waard was. Een aantal vrouwen hebben in de ochtend wel samen in parken gelopen tot de laatste 10 kilometer, om aan het eind van de middag vervolgens de laatste 10 kilometer te lopen. 

Hardloopwedstrijd in het buitenland: een runner’s high

106 vrouwen: de helft Iraans en de helft uit het buitenland, allemaal met hoofddoek en lange bedekkende kleding. 106 vrouwen die allemaal twee rondjes door het stadion renden. Het stadion dat normaal niet toegankelijk is voor vrouwen. 106 vrouwen met een runner’s high van zowel het hardlopen als de adrenaline van de mogelijkheid om dit hier samen met al die vrouwen te (mogen) doen. Fysiek was het veel zwaarder dan ik had verwacht, want het was heter en hoger dan ik in mijn weinige training had kunnen oefenen. Naast het feit dat ik nauwelijks getraind was, was ik al helemaal niet getraind op het lopen met een camera in mijn hand. Mijn run is namelijk vastgelegd op beeld voor een korte film die een vriend graag wilde maken. 

De video is gemaakt door Mahmoudreza Forouhi

Inspirerende ontmoetingen op reis

Ook al had ik jaren getraind, dan was ik nog niet voorbereid geweest op het gevoel van deze race. De paar vrouwen die langs het parcours “mashallah” riepen ter aanmoediging. De glimlach op het gezicht van alle Iraanse vrouwen waar ik samen mee liep. De 600 selfies die me gevraagd werden na de race. De fantastische organisatie en verzorging tijdens de race. Dit was méér dan alleen een runner’s high, zo inspirerend was het om samen met al deze prachtige en sterke vrouwen te lopen in een land waar dat zeker niet vanzelfsprekend is. En zo werd het ondanks de aanvankelijke teleurstelling toch een prachtig event.

Wat is jouw volgende bestemming? Misschien leuk om eens te kijken of er een leuk evenement is terwijl je daar bent – via facebook en instagram is een hoop te vinden. Of nog een stapje verder: een reis voor een speciaal evenement. Waar zou jij graag een keer aan mee willen doen?